Over mij

Voordat ik schrijver werd, was ik leerkracht op een school voor kinderen met spraak- en taalproblemen. Ik had een paar kinderen in de klas die lezen lastig en stom vonden. Zo was er een jongen, ik noem hem Mo, die naar de wc vluchtte als hij moest lezen. Hij vond lezen moeilijk en vond geen enkel boek leuk.
Mo had maar één hobby en dat was het leger. Ik houd niet van soldaten met wapens en zo maar ik wilde wel dat Mo ging lezen. Dus ik schreef een kort verhaal voor hem. Over het leger natuurlijk. We lazen het verhaaltje samen en toen het uit was, wilde Mo nog een verhaal over het leger lezen. En daarna nog één …
Dat was het moment dat ik besloot om van het schrijven mijn beroep te maken. Zo ontstonden samenleesboeken als ik woon in een koek en iets met een muts. Grappige titels, hè?

Verschillende boeken
Nu schrijf ik voor allerlei kinderen van verschillende leeftijden. Vaak heeft een boek een leuke aanleiding. Toen ik een keer pizza ging eten met mijn, toen nog kleine kinderen, riep mijn zoontje blij uit: ‘Pizza Paparoni.’ Mijn dochter vond dat ik daar een verhaal over moest schrijven en zo ontstond Het geheim van de hulphond.

Toen uitgeverij Ploegsma een schrijfwedstrijd organiseerde, besloot ik mee te doen en ik schreef een detective met als titel Sleutels. Dit speurdersverhaal is een boek geworden dat zich afspeelt in de bibliotheek in Haarlem.
De meestervervalser is een boek over Bilal die arm is. Hij heeft een geweldig tekentalent. Het boek is een thematitel in de Kinderboekenweek (thema: Bij mij thuis) en daar ben ik heel trots op.